تفاوت اساسی بین این دو دستگاه سرعت حرکت پیچ به سطح و دقت سوراخکاری در آن است.
پیچگوشتی سرعت کمتری دارد که امکان دقت در هنگام چرخاندن پیچ را فراهم می کند و می توان کنترل بیشتری بر دستگاه داشت و با استفاده از آن به راحتی پیچ های سفت شده را باز کرد. اما یک دریل دارای سرعت بالایی است بنابراین حفظ دقت در هنگام پیچاندن پیچ دشوار است.
دریل شارژی ابزاری است که برای حفر سوراخ و باز و بستن پیچ در سطوح استفاده می شود. اما پیچگوشتی شارژی فقط برای باز و بستن پیچ های کوچک و محکم نگه داشتن پیچ های سست در سطوح نرم مورد استفاده قرار می گیرند.
از دریل های شارژی می توان به عنوان پیچ گوشتی نیز استفاده کرد و طوری طراحی شده اند که قابلیت تنظیم سرعت را دارند. از سرعت بیشتر برای سوراخ کاری و سرعت پایین تر برای باز و بسته کردن پیچ. در ضمن در برخی از مدل ها امکان دریلکاری همراه با ضربه نیز وجود دارد که این صورت سوراخکاری سنگ و سیمان سطوح سخت ساده تر و راحتتر می شود. اما باید توجه نمود که از آنجا که با باتری کار می کنند،از سرعت بالایی برخوردار است و باعث می شود پیچ هنگام فشار دادن به سطح، مسیر خود را از دست بدهد. اما یک پیچ گوشتی شارژی، می تواند پیچ را به درستی وراد سطح نماید. عملکرد اصلی آن ایمن سازی پیچ های شل در جای خود بدون خوردگی آن است ولی از آن نمی توان برای سوراخکاری سطوح استفاده نمود.
از آنجا که هر دو دستگاه برای انجام انواع کارهای ساختمانی یا تعمیراتی استفاده می شوند، می توانید هردوی آنها را مالک شوید. بسته به مقیاس و فوریت پروژه خود، می توانید از هر دو ابزار به صورت جایگزین استفاده کنید. اما برای انجام کارهای خانگی انتخاب دریل شارژی بهترین گزینه می تواند باشد.
